Sevdalar demiydi bülbül çilerdi

Sevdalar demiydi, bülbül çilerdi
Servistanin içinde bir ses gülerdi
Çiçekler kuşlardan buse dilerdi
Kainat,aşk ile mecnunundur sandım

Mağribi yakmıştı firkat ateşi
Yuvaya dönmüştü, her kuşun eşi
Dağlara yaslanıp, batan güneşi
Yaralı, hastadır, yorgundur sandım

Sıradağlar mordu, su kırmızı
Suları beklerdi bir peri kızı
Alnımdan öperken seher yıldızı
Yeşil gözlerine meftundur sandım